Advent 2021, 19. desember

Den fjerde søndag i advent, 19. desember 1971, fekk me ei vidunderleg julegåve. Då kom den første av tre sønner til verda. Mor og barn kom heim til julafta.
Både eg og Torfinn tok engelsk grunnfag ved sida av å ha halv lærarstilling på Klepp U. Undervisinga var i ein dyster kjellar på Stavanger bibliotek. Det laga seg akkurat slik at eg fekk med meg heile opplegget for hausten, fødde i juleferien og starta opp att etter seks veker heime. Etter jul hadde eg permisjon frå arbeid.

Eit spesielt minne frå den 23. september same haust har eg og. I pauser mellom forelesingar sat me studentar som sild i tønne på ein benk i ein trist kjellernedgang eller sto og hang. Denne dagen fekk eg lov å sitja. Den hyggelege dama som laga plass til meg, skreiv på eit fint kort. Eg kunne ikkje unngå å sjå kva ho skreiv: "Kjære Sonja, gratulerer med den vesle prinsessen."
Nyheter frå dagen før sat i meg. "I alle dagar", datt det utav meg, "skriv du helsing til kronprinsessa?"

Ja, ho gjorde det, for dei var bestevenninner. Meir vart det ikkje sagt om den saka. Ikkje med eit ord røpte den unge studenten noko meir om forholdet til kronprinsesse Sonja. Ho var lojal til venninna si. 
Tenk så fint å ha ei så trufast og god venninne.

Denne fjerde søndag i advent vil eg skriva dåpssalmen me song i vår førstefødde sin dåp.
"Milde Jesus, du som sagde." 582 i ny salmebok. Nå er salma  omskreven. 

1. Milde Jesus, dine hender

la du kjærlig på de små,

og du sa til dine venner 

at til deg skal barnet gå. 

Selv du ble til Herrens tempel 

en gang båret av din mor.

La meg minnes ditt eksempel 

når jeg hører dine ord.

2. Du til dåpen lot meg kalle 

da jeg var en liten knopp.

Skal jeg visne, skal jeg falle? 

Hjelp meg du å vokse opp!

Hjelp meg du å tidlig lære 

og å elske Herrens ord,

slik at jeg blant dine kjære 

kan få knele ved ditt bord.

3. Når jeg så skal ut i verden, 

aldri jeg alene er. 

Farer truer oss på ferden, 

men jeg vet at du er nær.

Trygt skal dine hender bære 

meg og søsken, far og mor.

La oss evig sammen være,

vi som var det her på jord.

Teksten er av E. M. Franzén i 1832. Nordahl Rolfsen (han med leseboka) har omsett til bokmål i 1892.
Melodien er like frå 1720 av J. J. Rousseau. Det må jo vera Jean-Jacques Rousseau (1712-1778). Han var songar, komponist, blokkfløytespelar og musikklærar i tillegg til mykje anna.

Advent 2021, 12. desember

Eg leita etter julekort i ei skuffe. I staden fann eg gamle kassettar.  Ja, dei små rektanglane med lydband inni me spelte musikk frå.  Tittelen på kassetten eg tok fram er: "Visst skal våren komme". Songar om håp.
I salmeboka frå 2013 finn me salme 897: Å, denne kilde ren som paradiset,
Ei svigerdotter inviterte til konsert i Sunde kirke for mange år sidan. Der vart eg for første gong kjent med denne vakre salmen.
Songen vel eg for tredje søndag i advent.
Kusymra på biletet minner meg og om at visst skal våren koma, visst skal verda bli ny.

1. Å, denne kilde ren som paradiset,
den springer frem her like ved min fot.
Å, denne strøm fra dine dype kilder, 
gir meg tilbake helse, liv og mot.
Min kropp av feber, mine sprukne lepper,
mitt savn, min klage, min lengsel og min tørst.
Å, denne strøm fra dine dype brønner
gir meg tilbake helse, liv og mot.

2. Å, denne kilde ren som paradiset,

den springer frem her like ved min fot.

Å, denne strøm fra dine dype brønner, 

gir meg tilbake helse, liv og mot.

Du lar meg drikke.

Mine sprukne lepper,
min kropp av feber
blir lesket av din trøst.
Å, denne strøm fra nådens dype brønner,
du er min helse og mitt liv, mitt mot.

3. Du er min kilde, ren som paradiset
ser jeg deg nå med naglet hånd og fot!
Å, rike strøm fra dine dype brønner
gir meg tilbake helse, liv og mot.

Teksten er av Eivind Skeie og melodien av Sigvald Tveit

Salmeboka minutt for minutt nr. 897; 33,29

I adventstida er det godt å bli minna om at Jesus er kjelda med evig liv som veller fram. Kjelda spring fram like ved vår fot. Han er nær oss og ikkje langt vekke eller uoppnåeleg.

Advent 2021, 2. søndag i advent

Andre verset og refrenget av Mary`s Lament kjem andre søndag i advent.
I programmet Julefrokost, som eg høyrer mest kvar morgon, speler dei ein ny cd utgitt av Rolf Løvland. Cathrine Iversen syng på denne plata. Her er mange vakre julesongar. Eg kunne ha skrive både den eine og den andre songen. Eg synest Cathrine Iversen har så mjuk og fin stemme til songane. Orda og innhaldet får koma fram utan at musikken overdøyver. 

And while your babe is asleep,
Why, Mary do you weep?
His path you see to Calvary.
You see his wounds so deep:
You shoulder now his Cross,
This night he first is born,
You gave him birth to die for us,
All on a Christmas morn.

She lullabyes so soft, so low,
She sees the crown and the thorn
She sings of how she loves him so,
But still her heart is torn, forlorn,
All on a Christmas morn.

All on a Christmas morn. 

Og mens barnet ditt søv, kvifor gret du Maria?
Du ser vegen hans mot Golgata. Du ser dei djupe såra hans: du kjenner børa av  krossen hans på dine skuldrar nå, denne første dagen han lever,
du fødde han for at han skulle døy for oss.
Alt dette skjer ein julemorgon.

Ho syng voggesongar, så mjukt, så lågt. Ho ser krona og tornene. Ho syng om kor høgt ho elskar han. Men hjarta hennar er likevel sundrive og trist. Alt dette skjer ein julemorgon.

Writer/s: Brendan Graham / Rolf Løvland

Advent 2021, del 2.

Eg hadde vel aldri trudd eg skulle skriva ein julesong på engelsk. Men i dag vert det slik. 
I NRK sitt program, Julekanalen, har eg i det siste lagt merke til ein song framført av Cathrine Iversen.
Songen blir introdusert som "Sagnet om julerosen" og at det er Rolf Løvland sin. Eg har nå leita på Internett og undersøkt. 
Songen heiter eigentleg Mary`s Lament. Lament er ein klagsong/klagetekst. Tekstforfattar er Brendon Graham. Etter ein del leiting fram og tilbake fann eg ut at norsk tekst ikkje var gitt ut offentleg ennå. Dermed skriv eg den engelske teksten eg fann. Så får eg prøva å oversetja innhaldet. Det vert berre ei heimesnekra oversetjing for å få fram meininga.

Mary's lament

Secret Garden

A Star shines brightly high
To tell a King is nigh, 
But Mary holds a baby,
No sound he makes, no cry.
She lays him in a manger,
This night he first is born,
To keep him safe from danger,
All on a Christmas morn.

She lullabyes so soft, so low,
She sees the crown and the thorn
She sings of how she loves him so,
But still her heart is torn, forlorn,  
All on a Christmas morn.

Ei stjerne skin klårt frå det høge for å varsla at ein konge er nær. Men Maria held eit lite barn. Han lagar ikkje lyd, han grin ikkje. Ho legg han i ei krybbe denne første natta han lever. Alt dette skjer ein julemorgon.

Ho syng voggesongar, så mjukt, så lågt. Ho ser krona og tornene. Ho syng om kor høgt ho elskar han. Men hjarta hennar er likevel sundrive og trist. Alt dette skjer ein julemorgon.