Den fjerde søndag i advent, 19. desember 1971, fekk me ei vidunderleg julegåve. Då kom den første av tre sønner til verda. Mor og barn kom heim til julafta.
Både eg og Torfinn tok engelsk grunnfag ved sida av å ha halv lærarstilling på Klepp U. Undervisinga var i ein dyster kjellar på Stavanger bibliotek. Det laga seg akkurat slik at eg fekk med meg heile opplegget for hausten, fødde i juleferien og starta opp att etter seks veker heime. Etter jul hadde eg permisjon frå arbeid.
Eit spesielt minne frå den 23. september same haust har eg og. I pauser mellom forelesingar sat me studentar som sild i tønne på ein benk i ein trist kjellernedgang eller sto og hang. Denne dagen fekk eg lov å sitja. Den hyggelege dama som laga plass til meg, skreiv på eit fint kort. Eg kunne ikkje unngå å sjå kva ho skreiv: "Kjære Sonja, gratulerer med den vesle prinsessen."
Nyheter frå dagen før sat i meg. "I alle dagar", datt det utav meg, "skriv du helsing til kronprinsessa?"
Nyheter frå dagen før sat i meg. "I alle dagar", datt det utav meg, "skriv du helsing til kronprinsessa?"
Ja, ho gjorde det, for dei var bestevenninner. Meir vart det ikkje sagt om den saka. Ikkje med eit ord røpte den unge studenten noko meir om forholdet til kronprinsesse Sonja. Ho var lojal til venninna si.
Tenk så fint å ha ei så trufast og god venninne.
Tenk så fint å ha ei så trufast og god venninne.
Denne fjerde søndag i advent vil eg skriva dåpssalmen me song i vår førstefødde sin dåp.
"Milde Jesus, du som sagde." 582 i ny salmebok. Nå er salma omskreven.
"Milde Jesus, du som sagde." 582 i ny salmebok. Nå er salma omskreven.
1. Milde Jesus, dine hender
la du kjærlig på de små,
og du sa til dine venner
at til deg skal barnet gå.
Selv du ble til Herrens tempel
en gang båret av din mor.
La meg minnes ditt eksempel
når jeg hører dine ord.
2. Du til dåpen lot meg kalle
da jeg var en liten knopp.
Skal jeg visne, skal jeg falle?
Hjelp meg du å vokse opp!
Hjelp meg du å tidlig lære
og å elske Herrens ord,
slik at jeg blant dine kjære
kan få knele ved ditt bord.
3. Når jeg så skal ut i verden,
aldri jeg alene er.
Farer truer oss på ferden,
men jeg vet at du er nær.
Trygt skal dine hender bære
meg og søsken, far og mor.
La oss evig sammen være,
vi som var det her på jord.
Teksten er av E. M. Franzén i 1832. Nordahl Rolfsen (han med leseboka) har omsett til bokmål i 1892.
Melodien er like frå 1720 av J. J. Rousseau. Det må jo vera Jean-Jacques Rousseau (1712-1778). Han var songar, komponist, blokkfløytespelar og musikklærar i tillegg til mykje anna.
Melodien er like frå 1720 av J. J. Rousseau. Det må jo vera Jean-Jacques Rousseau (1712-1778). Han var songar, komponist, blokkfløytespelar og musikklærar i tillegg til mykje anna.
.JPG)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar