Advent 2021, del 1.

I fjor laga eg nokre innlegg i adventstida. Då skreiv eg ein adventssalme eller julesalme kvar dag i tjue dagar. Dette året vil eg ikkje ha så mange innlegg. Men eit blomsterbilete kvar søndag i advent fekk eg lyst å visa. Til biletet skriv eg ein salme eg liker godt.

Denne blomsten veks i ein fin hage som tilhøyrer ein spisestad på Evje.

Salmen er skreven av Karl Marthinussen i 1954. Melodien er av Alfred Lunde omkring 1955. Alfred Lunde var organist, komponist og gardbrukar frå Austre Åmøy. Han levde frå 1894 til 1973. Eg fann ut at han var i slekt med Gjertrud Sand Røre. Fru Sand Røre, sa me då ho var songlærar for oss på Hetland Høgre.  Denne salmen liker eg særs godt. Karl Marthinussen var biskop i Stavanger bispedømme 1949 til 1960. Mens eg gjekk på skulen, hadde me frå tid til anna bispevisitas. Så det er ganske sannsynleg at eg har møtt denne biskopen på Kvaleberg skule.

1. Ja, en gang mine øyne skal 

se Kongen i hans prakt;

få tilbe i hans tempelhall

hans nåde og hans makt.

I et krystallklart hav av lys

forsvinner tidens natt og gys,

forvandlet blir hver gåte her 

til lovsangsjubel der. 

2. Og salighetens tonevell

skal bruse som et hav,

som sus av skog en sommerkveld

når himlen er som rav.

Og gjenfødt all naturen er,

og ingen skygge faller mer.

Og alt av skjønt mitt øye så,

ny glans og glød vil få.

3. Men skjønnest er det dog å se

Guds Lam så underbart,

med merkene fra korsets tre

av seirens glans forklart.

Og dette lys er mer enn sol,

det er Guds gylne nådestol.

og støvets drakt som her meg bandt,

blir klar som diamant.

4. Så er jeg frelst, så er jeg fri,

så har jeg vunnet frem.

Så er min strid med et forbi,

så er jeg i mitt hjem,

det hjem som min Frelser lovet har

hver den som korset med ham bar,

Guds paradis, vårt rette hjem,

det ny Jerusalem.